الحمدلله.
«برای تو [که زن داییات به تو شیر داده] جایز نیست که با هیچ یک از دختران او ازدواج کنی، نه از دختران خود زن داییات و نه دختران همسر او [یعنی دختران داییات] از زنی دیگر؛ زیرا شما با پنج بار شیر خوردنِ معلوم یا بیشتر، در صورتی که در سن شیرخوارگی (دو ساله و کمتر) بودهاید، فرزند زنی که شیر داده و فرزند همسر او و برادر همهٔ فرزندان آن دو شدهاید، یعنی برادرِ همهٔ فرزندان آن زن هستید، حتی از غیر این شوهر، و برادر فرزندان مردی هستی که صاحب این شیر است حتی از زنان دیگر. بنابراین آن مرد پدر تو شده و آن زن نیز مادر تو شده است و شما اجازه ندارید با هیچیک از فرزندان آن دو ازدواج کنید.
اما برادران تو، اگر آن زن به آنان شیر نداده اشکالی ندارد که با دختران این مرد و زن ازدواج کنند، زیرا آنان برادر فرزندان این زن و مرد نیستند، ازدواج برای شما حرام بوده زیرا مادر آنان به تو شیر داده بود در نتیجه تو برادر آنان به حساب میآیی، اما برای برادرانت اگر همشیر آن دختران نبودهاند (یعنی شیر مادر آنان را نخورده باشند و آنان نیز شیر مادرِ برادران تو یا زن پدر آنان یا خواهران برادرانت را نخوردهاند) میتوانند با آنان ازدواج کنند. آنچه حرام است، ازدواج تو با آنان است زیرا آنان خواهر تو شدهاند، اما برادرانت با آنان نامحرماند و برادر آنان نیستند».
شیخ عبدالعزیز بن باز رحمه الله
(فتاوی نور علی الدرب: ۳/ ۱۵۵۳).