الحمدلله.
اصل در قربانی این است که سنتی است مؤکد و شعیره‌ای است از شعائر آشکار اسلام، بنابراین شارع به انجام آن تاکید و تشویق کرده است و بلکه برخی از علما آن را برای کسی که توانایی‌اش را دارد واجب دانسته‌اند. برای مطالعهٔ بیشتر پاسخ شمارهٔ (36432 ) را ببینید.
ثانیا:
با دانستن این‌که قربانی سنت است، کسی که قصد قربانی کند سپس نیتش را فسخ نماید، چیزی بر گردن او نیست مگر آن‌که حیوانی که قصد قربانی‌اش را دارد مشخص کرده باشد و بگوید: «ای قربانی من است» یا سخنی مانند این‌که از آن تعیین قربانی فهمیده شود، که در این صورت لازم است که آن را ذبح کند و بازگشت از آن جایز نیست زیرا با معین کردنش از ملکیت او خارج شده است.
اما اگر حیوان را به نیت قربانی بخرد ولی آن را با گفتن «این قربانی است» معین نکرده باشد، علما دربارهٔ این‌که آیا قربانی کردنش بر او لازم است یا خیر اختلاف نظر دارند.
مراجعه نمایید به «المغني» (۹/ ۳۵۳) و «المجموع» (۸/ ۴۰۲) و «الشرح الممتع» (۷/ ۴۶۶).
از آن‌جایی که شما حیوانی را برای قربانی نخریده‌اید و من باب اولیٰ تعیینش نکرده‌اید، به صرف این‌که نیت کرده‌اید قربانی را برای شما لازم نمی‌سازد. از سوی دیگر بودن محرم برای انتخاب قربانی و ذبح آن به جای شما شرط نیست، بلکه می‌توانید یک شخص مورد اعتماد یا یک انجمن خیریه را وکیل کند و ان شاء الله پاداش آن را خواهید برد.
والله اعلم.