الحمدلله.
اینکه شخصی به دوستش بگوید: چهرهات برای ما خوش [یمن] بود اگر از باب خوشیمنی و خوشبینی باشد اشکالی در آن نیست. ممکن است برای انسان امری خوشحال کننده پیش بیاید و در همین حین تصادفا کسی یا کسانی وارد شوند و صلاح آن شخص یا خوشرویی و بشاشت چهرهاش یا نام نیکش را به فال نیک بگیرد.
ابوداوود (۳۹۲۰) از عبدالله بن بُرَیده از پدرش روایت کرده که گفت: پیامبر چیزی را به بدشگون نمیدانست و هر گاه میخواست کسی را برای کاری بفرستد نامش را میپرسید پس اگر آن را نیکو مییافت شاد میشد و شادی را میشد از چهرهاش دید و اگر نامش را بد مییافت میشد کراهت را در چهرهٔ ایشان دید و هرگاه وارد شهری یا روستایی میشد نامش را میپرسید، پس اگر نامش را میپسندید شاد میشد و شادی در چهرهشان مشخص میشد و اگر نامش را بد مییافت کراهت آن در چهرهشان نمایان میشد.
آلبانی در صحیح أبي داود آن را صحیح دانسته است.
همچنین بزار (۴۳۸۳) از بُرَیده ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده که گف: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: اگر فرستادهای را به نزد من بفرستید کسی را که خوشرو و خوشنام است بفرستید آلبانی در الصحیحة (۱۱۸۶) آن را صحیح دانسته است.
مناوی ـ رحمه الله ـ میگوید:
به سبب خوش فالی و خوش یمنی برای خوش رویی و خوش نامی او (التیسیر: ۱/ ۵۷).
شیخ آلبانی ـ رحمه الله ـ میگوید:
پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از روی خوش یمنی بر خوش رویی فرد تاکید کرده کرده است.
از شیخ صالح الفوزان ـ حفظه الله ـ پرسیده شد:
حکم سخن کسی که به دوستش میگوید: چهرهات برایم خوش [یمن] بوده چون از وقتی که آمدی کار و کاسبی و سلامتیام رو به بهبود است، چیست؟
پاسخ داد:
اشکالی ندارد، این از خوش یمنی و خوش بینی است.
والله تعالی اعلم