الحمدلله.
محبت پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ تابع قدرت ایمان شخص مسلمان است. یعنی هر چه ایمانش بیشتر شود محبتش به پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ نیز بیشتر خواهد شد، زیرا دوستی ایشان خودش نوعی طاعت و قربت است و شرع اسلام محبت پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را از جمله‌ی واجبات دانسته است.
از انس روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: کسی از شما ایمان نمی‌آورد تا آنکه مرا از پدرش و فرزندش و همه‌ی مردم بیشتر دوست بدارد به روایت بخاری (۱۵) و مسلم (۴۴).
ممکن است محبت پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ با شناخت این موارد به دست آید:
اولا: او از سوی پروردگار فرستاده شده و برگزیده شده است تا دین خداوند را به مردم برساند و انتخاب او از سوی الله به سبب خشنودی از او و دوست داشتنش می‌باشد و اگر او را دوست نداشت بی‌شک برای پیامبری انتخابش نمی‌کرد. ما نیز باید کسی را که خداوند دوستش دارد و از او راضی است دوست بداریم و بدانیم که او خلیل الله است و خلیل مرتبه‌ای بالا و والاترین درجات محبت است.
از جندب ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: پنج روز پیش از وفات پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از ایشان شنیدم که می‌فرمود: من از این به نزد الله بیزاری می‌جویم که کسی از شما را به خلیلی خود برگزینم، زیرا الله مرا به خلیلی خود برگزیده و اگر قرار بود خلیلی انتخاب کنم بی‌شک ابوبکر را خلیل خود بر می‌گزیدم به روایت مسلم (۵۳۲).
ثانیا:
منزلت او را که خداوند برگزیده‌اش ساخته بدانیم، و اینکه ایشان ـ صلی الله علیه وسلم ـ بهترین انسان‌ها است.
از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: من سرور فرزندان آدم در روز قیامتم و نخستین کسی هستم که قبرش شکافته می‌شود و نخستین شافع و اولین کسی هستم که شفاعتش پذیرفته می‌شود به روایت مسلم (۲۲۷۸).
ثالثا:
این را بدانیم که ایشان سختی‌ها و رنج‌ها را برای این متحمل شده که دین را به ما برسد و الحمدلله این دین نیز به ما رسید. و باید این را بدانیم که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ مورد آزار و ضرب و شتم و ناسزا قرار گرفت و نزدیک‌ترین کسانش از او بیزاری جستند و وی را به جنون و دروغگویی و جادوگری متهم نمودند و ایشان برای حفظ دین با دشمنانش جنگید و همه‌ی اینها برای این بود که دین را به ما برساند و در نتیجه از میان خویشان خود و شهر و دیارش بیرون رانده شد و هر چه داشت را رها کرد و باز هم رهایش نکردند و لشکرها را علیه وی فرستادند.
رابعا:
در محبت ایشان به اصحاب رضی الله عنهم اقتدا نماییم چرا که آنان پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را بیش از مال و فرزند و بلکه حتی بیشتر از خودشان دوست می‌داشتند. برخی از نمونه‌های این دوستی را با هم مرور می‌کنیم:
از انس ـ رضی الله عنه ـ نقل است که گفت: پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را دیدم که حلاق سرش را می‌تراشید و اصحابش دور و بر ایشان بودند و نمی‌گذاشتند موی ایشان به زمین بیفتد مگر آنکه در دستان کسی از آنان بیفتد به روایت مسلم (۲۳۲۵).
از انس ـ رضی الله عنه ـ نقل است که گفت: در روز احد هنگامی که مردم شکست خوردند و از دور و بر پیامبر پراکنده شدند ابوطلحه در برابر پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ایستاده بود و با سپری ایشان را در پناه گرفته بود و کمان را به شدت می‌کشید و آن روز دو یا سه کمان در دستانش شکسته شد و گاه کسی از کنار او می‌گذشت که جعبه‌ای تیر با خود داشت، پس پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌گفت آن را برای ابوطلحه باز کن، و پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ مشرکان را می‌نگریست، پس ابوطلحه می‌گفت: ای پیامبر خدا پدر و مادرم فدایت، نگاه نکن که تیری از آنان به تو اصابت کند، گلوی من به جای گلوی شما.. به روایت بخاری (۳۶۰۰) و مسلم (۱۸۱۱).
خامسا:
پیروی از سنت‌های قولی و عملی ایشان و اینکه سنت ایشان روش تو در همه‌ی زندگی‌ات باشد و آن را بر هر گفتار دیگری ترجیح دهی و فرمان او را بر هر فرمان دیگری مقدم بداری، سپس از عقیده‌ی یاران گرامی ایشان و سپس تابعینی که از آنان پیروی نموده‌اند پیروی کنی و سپس عقیده‌ی کسانی که بر روش آنان بوده‌اند از اهل سنت و جماعت و نه اهل بدعت.
از الله متعال خواهانیم محبت پیامبرش ـ صلی الله علیه وسلم ـ را روزی ما گرداند و ایشان را برای ما محبوب‌تر از فرزندان و پدر و مادر و خانواده و خودمان قرار دهد.
والله اعلم