Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Афзал аст, ки он чи барои қалбаш беҳтару таъсирноктар аст, хоҳ тиловат бошад ва хоҳ гӯш кардан, ҳамонро анҷом бидиҳад, зеро мақсад аз хондани Қуръон тадаббур, фаҳмидани маъно ва амал кардан ба он дастуроте, ки дар китоби Аллоҳ азза ва ҷалла омадааст, ҳамонтавре ки Аллоҳ таъоло мефармояд:
كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ
سورة ص: ٢٩
«Китобест пурбаракат, ки онро ба сӯи ту нозил кардем, то дар оёташ тадаббур кунанд ва хирадмандон панд гиранд». (Сураи Сод: 29).
Инчунин Аллоҳ таъоло мефармояд:
إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ
سورة الإسراء: ٩
«Бегумон ин Қуръон ба устувортарин роҳҳо ҳидоят мекунад». (Сураи Исро: 9).
Боз Аллоҳ таъоло мефармояд:
قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ
سورة فصلت: ٤٤
«Бигӯ: "Ин Қуръон барои касоне, ки имон овардаанд, ҳидояту шифост"». (Сураи Фуссилат: 44).
Поёни сухан аз китоби "Маҷмуъу фатово"-и Ибни Боз (24/363).