Allah’a hamd olsun.
Hamd, yalnızca Allah'adır.Hac veya umre yapmak amacıyla mikat yerine uğrayan kimsenin mikat yerinden ihrama girmesi gerekir. Her kim, mikat yerini ihrama girmeden geçerse, tekrar oraya dönmesi gerekir. Eğer oraya dönmez de mikatı geçtikten sonra ihrama girerse, âlimlerin meşhur görüşlerine göre, bu kimseye cezâ kurbanı gerekir. Bu kurbanı da Mekke'de kesmesi ve etini yoksullara dağıtması gerekir.
Değerli âlim Abdulaziz b. Baz -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle demiştir:
"Her kim, hac veya umre yapmak istediği halde mikat yerine uğradığı zaman ihrama girmezse, oraya geri dönmesi, hac ve umre için mikat yerinden ihrama girmesi gerekir. Çünkü Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- bunu emretmiş ve şöyle buyurmuştur:
يُهِلُّ أَهْلُ الْمَدِينَةِ مِنْ ذِي الْحُلَيْفَةِ، وَيُهِلُّ أَهْلُ الشَّامِ مِنَ الْجُحْفَةِ، وَأَهْلُ نَجْدٍ مِنْ قَرْنٍ، وَأَهْلُ الْيَمَنِ مِنْ يَلَمْلَمْ. [ رواه البخاري ]
"Medîne halkı, Zulhuleyfe’den ihrama girip telbiye getirirler. Şam halkı, Cuhfe'den; Necd halkı, Karn(u'l-Menâzil)den ve Yemen halkı da Yelemlem'den ihrama girip telbiye getirirler." (Buhârî; "Hac kitabı","Medîne halkının mikatı babı", hadis no:1525.)
Bir kimsenin amacı hac veya umre yapmak ise, uğradığı mikat yerinden ihrama girmesi gerekir. Eğer Medine yolundan geliyorsa, Zulhuleyfe'den ihrama girer. Şam, Mısır veya Fas yolundan geliyorsa, Cuhfe'nin yakında bulunan şimdiki Râbiğ denilen yerden ihrama girer. Yemen yolundan geliyorsa, Yelemlem'den ihrama girer. Necd bölgesinden veya Tâif yolundan geliyorsa, Karn vâdisinde bulunan ve günümüzde "Büyük Sel Yatağı" anlamına gelen "es-Seylu'l-Kebîr" denilen yerden ihrama girer. Bazı insanlar Vâdi Mahrem diye de adlandırmaktadırlar.Buna göre bir kimse, umre veya hac veyahut da her ikisi için bu mikat yerlerinden birisinde ihrama girer." ("Fetâvâ İslâmiyye"; c: 2, s: 201).
Değerli âlim Abdullah b. el-Cibrîn de -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle demiştir:
"Her kim, mikat yerini geçtikten sonra ihrama girerse, bir cezâ kurbanı kesmesi gerekir. Allah Teâlâ en iyi bilendir." ("Fetâvâ İslâmiyye"; c: 2, s: 198).