Allah’a hamd olsun.
Bu konuda doğru olan; duânın, aşırıya gidilerek ne çok uzun, ne de çok kısa olmasıdır. Çünkü insanlara zorluk veren uzatma şekli, Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- tarafından yasaklanmıştır. Nitekim Muaz b. Cebel'in -Allah ondan râzı olsun- kavmine namazı uzun kıldırdığı haberi ulaştığında Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- daha önce hiçbir öğütte görülmemiş şekilde çok öfkelenmiş ve ona şöyle buyurmuştur:
"Ey Muaz! Sen fitneci misin (fitneyemi sebep olacaksın)?"(Buhârî, Edeb, hadis no: 6106. Müslim, Salat, hadis no: 465)
İmamın duâ sırasında sünnette gelen duâlarla yetinmesi veya bu duâlara bazı sözler eklemekle yetinmesi gerekir.
Şüphe yok ki duâyı uzatmakta insanlar, özellikle de onlardan zayıf ve yaşlılar için meşakkat vardır ve bu durum onları strese sokar. Nitekim insanlardan kimisinin işi gücü olabilir ve imamdan önce mescitten ayrılmak istemeyebilir. İmamla birlikte namazını tamamlaması da kendisine zor gelebilir.
İmam kardeşlerime nasihatim şudur ki, bu iki durum arasında olsunlar, yani duâyı ne çok uzatsınlar, ne de çok kısa tutsunlar. Ayrıca halktan insanların, bu duânın farz veya vâcip olduğunu zannetmemeleri için arası sıra duâ etmeyi terk etmeleri gerekir.