الحمدلله.
«شکی در این نیست که سحری سنت است و قُربت؛ زیرا رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ به آن امر کرده و فرمودند: «سحری بخورید زیرا که در سحری برکت است» و می‌فرماید: «تفاوت میان روزهٔ ما و روزهٔ اهل کتاب خوردن سحری است» و ایشان ـ صلی الله علیه وسلم ـ خود سحری می‌خوردند، بنابراین سحری سنت است و واجب نیست و کسی که سحری نخورد گناهی ندارد اما سنت را ترک کرده است.
بنابراین شایسته است که سحری بخورند ولو کم باشد و لازم نیست که سحری زیاد باشد. به اندازه‌ای که امکان داشت اگرچه چند دانه خرما یا غذایی دیگر در آخر شب بخورد و اگر امکانش نبود یا میل به غذا نداشت چیزی بنوشد مانند شیر یا حداقل کمی آب بنوشد سحری را ترک نکند زیرا در خوردن سحری برکت است و خیر بسیاری در آن هست و یاری‌گر مؤمن بر کارهایش در هنگام روز است، بنابراین شایسته است که روزه‌دار سحری را ـ ولو کم ـ ترک نکند، زیرا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «سحری بخورید زیرا در سحری برکت است».
این سخن پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ است و این برکت را نباید از دست داد، بلکه باید مؤمن بر آن حریص باشد ولو با غذایی اندک یا چند دانه خرما یا کمی شیر و با آن بر کارهای دینی و دنیوی‌اش در هنگام روز یاری بجوید».
شیخ عبدالعزیز بن باز رحمه الله
(فتاوی نور علی الدرب: ۳/ ۱۲۲۲).