الحمدلله.
اولا:
آن موهای بدن که شرع امر به رها کردنش کرده مانند ریش و ابرو، نباید چیزی از آن برداشت، چه در حال روزه یا در دیگر احوال.
و آنچه امر به برداشتن آن کرده به همان اندازهای که در شرع آمده برداشته میشود، ماند موی زیر بغل و زیر ناف (اطراف شرمگاه) و موی سبیل برای مردان.
و آنچه شرع دربارهاش سکوت کرده مورد عفو است و موی بینی و سینه و پاها و ساعدها از همین نوع است.
شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ میگوید:
«موها [ی بدن] به چند بخش تقسیم میشود:
بخش نخست: موهایی که شرع امر به برداشتن آن کرده مانند موی شرمگاه و زیر بغلها و سبیل که امر به کوتاه کردن آن کرده است.
بخش دوم: موهایی که شارع از برداشتن آن نهی کرده است، مانند موی ریش و همینطور نمص یعنی کندن موهای ابرو.
بخش سوم: موهایی که شارع دربارهاش سکوت کرده، مانند موی سر و ساق پا و دستان و بقیهٔ موهای بدن؛ دربارهٔ هر آنچه شارع دربارهاش سکوت کرده برخی از علما گفتهاند: برداشتن آن ممنوع است، زیرا برداشتن آن تغییر خلقت الهی است و تغییر آفرینش الله از دستورات شیطان است زیرا الله تعالی [در نقل سخن ابلیس] میفرماید:
وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ [سورهٔ نساء: ۱۱۹]
(و آنان را وا میدارم تا آفریدهٔ الله را تغییر دهند)،
برخی دیگر از علما گفتهاند برداشتن آن جایز است، زیرا دربارهٔ آن سکوت شده، و زیرا شرع یا امر است و یا نهی و یا سکوت، پس هرچه مورد سکوت قرار گرفته دانسته میشود که این از جملهٔ اوامر نیست و از جملهٔ نواهی هم نیست؛ زیرا اگر مورد نهی بود از آن نهی میشد و اگر مورد امر بود به آن امر میشد.
و این استدلال به درستی نزدیکتر است: اینکه برداشتن موهایی که از [برداشتن] آن نهی نشده جایز است». (مجموع فتاوی ورسائل العثیمین: ۱۱/ ۲۰۵ - ۲۰۶).
حاصل آنکه: مدار [جواز یا عدم جواز] برداشتن مو از بدن اجازهٔ شارع به برداشتن خود آن است.
سپس فرقی ندارد که این برداشتن از طریق لیزر باشد یا دیگر ابزار برداشتن مو.
اصل آن است که استفادهٔ لیزر برای این کار و دیگر روشهای مباح، جایز است مگر آنکه پزشکان مورد اعتماد بگویند که این برای بدن مضر است که در این صورت به دلیل زیان آن جایز نخواه بود.
در ضمن این قضیه به طور مطلق ربطی به روزه ندارد زیرا روزه نه از برداشتن مو منع میکند و نه به آن اجازه میدهد و نه به آن زیانی وارد میکند و نه با آن کامل میشود و نه ربطی به آن دارد.
اما هر کس مویی را که برداشتنش گناه و مخالفت امر الهی باشد بردارد کارش در رمضان بدتر است زیرا شایسته است که پیش از روزه گرفتن از غذا و آب و شهوت، نفس خود را از عصیان و مخالفت امر الهی مصون بدارد.
والله اعلم.