Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Намоз хондани шумо дар он макони мазкур ҳеҷ боке надорад. Чизҳое, ки дар он ҷо рух медиҳанд, чуноне ки зикр кардед, монеи баргузор намудани намози иду истисқо нест, модоме ки пок бошад ва наҷосате дар он вуҷуд надошта бошад. Агар макони алоҳидаи аз ин беҳтареро пайдо кунед, беҳтару хубтар аст. Аллоҳ соҳиби тавфиқ аст.