Номгузорӣ бо номҳое, ки дар он ягон манӯияте набошад ва маънои дуруст дошта бошад, ҳеҷ боке надорад, модоме ки дар он аз ҳадду андоза зиёд мадҳу ситоиши шахс вуҷуд надошта бошад. Паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) баъзе номҳоро ба хотири зишт ва носолимии лафзу маънояш тағйир додааст. Ном ба шахсияти инсон таъсире надорад, магар аз боби тафоул. Аз ин хотир, сазовор аст, ки инсон фарзандашро бо номҳои некӯ номгузорӣ кунад ва номҳои зишту баднаморо тарк намояд. Абдуллоҳ, Абдурраҳмон, Муҳаммад, Аҳмад ва ғайра номгузорӣ кунад. Номҳои зишту нописанд, ба монанди Саъб (душвор) ва ғайри онро тарк намояд.