Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Қуръони Карим китобест, ки ҷуз покшудагону покизагон ба он даст намерасонанд. Аллоҳ таъоло фармудааст:
إِنَّمَا ٱلْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ (سورة التوبة: ٢٨).
«Ҳамоно мушрикон палиданд». (Сураи Тавба: 28).
Аз ин рӯ, набояд ба кофир иҷоза дод, ки ба Қуръон даст расонад, хоҳ насронӣ бошад, яҳудӣ, буддоӣ, ҳиндуӣ ва ё пайрави дини дигар. Вале ҷоиз аст, ки Қуръонро аз радио ва ё аз навор (кассета) гӯш кунад ва инчунин барои ӯ ҷоиз аст, ки тарҷумаи маъноҳои Қуръонро, ки бо забонҳои гуногун мавҷуданд, бихонад.