Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Ин ҳадис хеле заиф ё мавзуъ (бофташуда) аст.
Қазвинӣ ин ҳадисро дар "Мусалсалот"-и худ ривоят кардааст, чуноне ки Ироқӣ дар китоби "Тахриҷу иҳёи улуми-д-дин» (4/365) - аз ҳадиси Ҳузайфа (Аллоҳ аз ӯ хушнуд бод) - гуфтааст: Дар санади он Аҳмад ибни Ато Ал-Ҳуҷаймӣ ва Абдулвоҳид ибни Зайд вуҷуд доранд, ки ҳарду матрук мебошанд.
(Ҳадиси матрук ҳадисест, ки онро танҳо як ровӣ ривоят намудааст, ки донишмандон бар заиф будани ӯ иҷмоъ кардаанд ва ё ин ровӣ (ривояткунанда) муттаҳам ба дурӯғ аст ва ё аз ӯ дар муомила бо мардум дурӯғ содир шудааст).
Ҳамчунин Дайламӣ ин ҳадисро дар "Муснаду-л-фирдавс" (3/187) аз Алӣ ва Ибни Аббос ривоят кардааст.
Ҳофиз ибни Ҳаҷар дар китоби "Фатҳу-л-борӣ" (4/109) гуфтааст: Ҳадиси бениҳоят заиф мебошад.