Ҳамду сано барои Аллоҳ.
"Машрӯъ ин аст, ки дар масҷидҳо сафҳои мардон пеш аз занон бошад ва сафҳои занон дар пушти мардон бошад. Ҳар ҷое агар занон дар қафои мардон намоз гузоранд, ҳамин машрӯъ аст ва ин воҷиб аст. Аммо агар зарурате пеш ояд, масалан дар айёми ҳаҷ ва мавсимҳои ҳаҷ дар масҷиди Набавӣ ва ё масҷидулҳаром гоҳо занон дар тарафи рост ё чап ва ё дар пеши мардони намозгузор қарор мегиранд, ин ба намози мардон ҳеҷ зараре надорад ва намозашон дуруст аст. Ҳатто агар занон дар тарафи пеш, рост ва ё чапи мардон бошанд, ин бароятон ҳеҷ зараре надорад. Аммо суннат, машрӯъ ва воҷиб ин аст, ки занон дар пушти мардони намозгузор бошанд". Поёни сухан.
Шайх Абдулазиз ибни Боз (раҳмати Аллоҳ бар ӯ бод).
"Фатово нурун ала-д-дарб" (2/919).