Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Шайх Ибни Усаймин гуфтааст:
Саъйи нофила ҷоиз нест, зеро саъй танҳо дар маносики ҳаҷҷу умра машрӯъ аст. Чунки Аллоҳ таъоло мефармояд:
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
سورة البقرة: ١٥٨
«Ҳамоно Сафо ва Марва аз шаъоир (ва нишонаҳо)-и Аллоҳ аст. Пас, ҳар кас ҳаҷҷи хона (-и Аллоҳ) ё умра ба ҷой оварад, бар ӯ гуноҳе нест, ки миёни он ду тавоф (саъй) кунад. Ва ҳар кас ба майлу рағбати худ кори некеро анҷом диҳад, пас ба дурустӣ, ки Аллоҳ сипосгузори доност». (Сураи Бақара: 158).