Беиҷозат истифода бурдани он ҳаром мебошад. Зеро донишмандон гуфтаанд: Беиҷозати соҳиби амонат тасарруф намудани он ҳаром аст. Ин кор акси боварие, ки амонатгузор нисбати ту кардааст. Аз ин рӯ, беиҷозати ӯ истифода бурдани он, бароят ҷоиз нест. Ба ту зарур аст, ки онро ба ҷояш баргардонида, онро муҳофизат кунӣ. Он коре, ки анҷом додӣ, яъне истифода бурдӣ нодуруст буда, барои иҷрои он гунаҳгор шудаӣ. Танҳо дар ҳолате, ки агар соҳиби он аз ту гузашт карда, бароят истифода бурдани онро иҷозат диҳад, дар ин ҳолат ҳеҷ монеияте нест.
Аллоҳ донотар аст.