Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Ин зан мехоҳад, ки номашро ба номи исломӣ тағйир бидиҳад ва насаби шавҳари собиқи худро тарк кунад, комилан дуруст аст. Вале барояш аслан ҷоиз нест, ки худро ба ғайри падари шаръии худ нисбат диҳад, новобаста аз сабаб.
Аллоҳ таъоло фармудааст:
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ
الأحزاب:5
"Писархондагонро ба номи падаронашон бихонед". (Сураи Аҳзоб:5).
Паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) фармудааст:
"Касе, ки худро ба ғайри падараш нисбат диҳад . . Пас бар ӯ лаънати Аллоҳ ва фариштагон ва тамоми мардум бод". Ривояти Ибни Моҷа (2599). Дар Саҳиҳу-л-Ҷомиъ (6104) зикр шудааст.
Аллоҳ тавфиқдиҳанда аст.