Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Шумо метавонед чизҳоеро, ки ба онҳо ниёз доранд, аз қабили ғизо, либос ва ғайра бихаред ё онҳо худашон чизҳои мубоҳро мехаранд ва шумо маблағи ҳисобро пардохт мекунед. Дар даъвату насиҳат ва панд додани онҳо идома бидиҳед, зеро ҳаққи ҳамсоягон бар зиммаи шумо бузург аст. Паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) фармудааст:
«Ҷабраил дар мавриди ҳамсоя ба ман чунон васият мекард, ҳатто гумон бурдам, ки ӯро меросбар хоҳад кард». Муттафақун алайҳ. (Ривояти Бухорӣ ва Муслим).
Аллоҳ тавфиқдиҳанда аст.