Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Нисбати адо намудани фаризаи ҳаҷ, агар он зан ягон маблағеро аз пулаш барои ҳаҷ сарф накунад ва ё миқдори камеро ӯ сарф намояду, миқдори зиёди хароҷоти ҳаҷ аз ҷониби каси дигар пардохта шавад, ин чиз ба дурустии ҳаҷ таъсире надорад.
Бар асоси ин, агар ҳаҷҷи ӯ бо тамоми шартҳо, рукнҳо воҷибҳо ба ҷо оварда шавад, фаризаи ҳаҷ аз ӯ соқит мешавад, гарчанде ки хароҷоти ҳаҷро шахси дигаре пардохт карда бошад.
Тавфиқ аз ҷониби Аллоҳ аст.