Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Тиҷорат намудан бо мусҳафҳо ҷоиз аст, зеро он як навъ ҳамкорӣ дар роҳҳои хайр буда, ба даст овардани мусҳаф, ҳифз кардани Қуръон, хондани Қуръон аз рӯи мусҳаф, таблиғ (расонидани суханони Аллоҳ) ва барпо кардани ҳуҷҷатро (барои мардум) осон мекунад.