Allah’a hamd olsun.
Böyle diyen birisi imanı da anlamamıştır akideyi de anlamamıştır. Bu kimsenin, ilim ehlinin görüşleri üzerine, akideyi öğrenmesi ve bu görüşleri doğru kaynaktan alması gerekir. Ki böylelikle bu sorunun cevabını öğrenmiş olacaktır.
O kimsenin şunu söylemesi; “İman; söz, itikat ve ameldir” sonra da “Muhakkak ki amel, imanın kemalinin ve sahihliğinin şartıdır” diye söylemesi çelişkidir. (Buna göre) Amel nasıl imandan olur? Sonra “amel şarttır” diyor. Malumdur ki şart, şart koşulan şeyin dışında (bir şey) olur. İşte böylece bu (ikisi) çelişmiş olur.
Bu, selefin görüşüyle müteahhir alimlerin görüşünün arasını birleştirmek isteyen ve çelişkiyi anlayamamış kimsenin görüşüdür. Zira o kişi selefin görüşünü de anlayamamıştır müteahhir alimlerin görüşünün hakikatini de anlayamamıştır. Böylelikle iki görüşü birleştirmek ister. İman; söz, itikat ve ameldir. Amel imandan bir parçadır. Amel, imandır (imanın ta kendisidir); imanın sıhhatinin, veya kemalinin şartlarından biri veya bunun dışında şimdi (etrafta) yaygın olarak bulunan görüşlerden biri değildir. İman; dille söylemek, kalple itikat etmek ve azalarla amel etmektir. İman (itaatlerle) artar ve masiyetlerle azalır.
(el-İcâbâtü’l-Mühimme fi’l-Meşâkili’l-Mülimme, s: 74) Faziletli Şeyh Salih bin Fevzan el-Fevzan hafizehullah
Allah en iyisini bilir.