Allah’a hamd olsun.
İslam’da mehir, kadın eşin sabit bir hakkıdır. Kadın eş bu hakka eksiksiz bir şekilde sahip olması gerekir. Bu konuda ki deliler şöyledir:
“Kadınlara mehirlerini borcunuzu öder gibi verin….” Nisa/4
İbn Abbas şöyle dedi: “Nihle” Mehirdir.
İbn Kesir Rahimehullah şöyle dedi: koca, evlendiği kadına mehri gönül hoşnutluğuyla vermesi vaciptir.
Yüce Allah şöyle buyurdu: “Eğer bir eşi boşayıp da, yerine başka bir eş almak isterseniz, boşadığınız eşe yüklerle altını, gümüşü mehir olarak vermiş olsanız bile, ondan hiçbir şeyi geri almayın. Siz iftira ederek, bilerek apaçık günah işleyerek onu geri alır mısınız? Onu nasıl alırsınız ki, birbirinize katılmış (birleşerek içli-dışlı olmuş)tınız. Onlar sizden kesin bir güvence (kuvvetli bir ahid) de almışlardı. (Nisa 20-21)
Enes bin Malik Radiyallahu anhu’dan rivayet edildiğine göre Abdurrahman bin Avf Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem’e geldiğinde üzerinde bir sarılık izi vardı. Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem, durumu sorduğunda; şöyle cevap verdi: Ensari bir kadınla evlendiğini söyledi. Rasulullah: “ne kadar mehir verdiğini” sorduğunda. “Hurma çekirdeği miktarında altın”. Diye, cevap verdi. Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem: “Bir keçi olsa bile velime (düğün yemeği) ver.” Dedi. (Buhari 4756)
Mehir, kadının hakkı olduğu gibi babası veya başkası onu kendisinden alamaz. Şayet kendisi gönüllü olarak vermek isterse bunda sakınca yoktur.
Ebu Salih şöyle dedi: daha önceleri kişi, kızını evlendirdiğinde mehrini kendisine alırdı. Yüce Allah bu ayetle yasakladı. (Tefsir İbn Kesir)
Aynı şekilde kadın, eşi lehine sahip olduğu mehirden feragat ederse erkek eşin bunu alması caizdir. Nitekim yüce Allah şöyle buyurdu: “….Eğer onun bir kısmını size gönül razısıyla verirlerse onu da âfiyetle yiyin.” (Nisa/4)
En iyisini Allah bilir.