Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Дурӯғ дар ҳама вақтҳо мутлақан ҷоиз нест. Тақлид намудани кофирон ва монандӣ ба онон дар ин чиз ва дигар чизҳо ҷоиз нест, зеро паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) фармудааст: «Касе худро ба қавме монанд созад, пас ӯ аз ҷумлаи онҳост».
Барои дарёфти маълумоти бештар ба мақолаи ДУРӮҒИ АПРЕЛ руҷӯъ карда шавад.