Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Ҳардуи онро ҷамъ менамоем. Дуруд бар паёмбар пеш аз дуо ва баъд аз дуо мустаҳаб аст. Ворид шудааст, ки дуруд бар паёмбар сабаби қабул шудани дуо аст. Инчунин гуфтани ин зикр:
سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ ، سُبْحَانَ الله الْعَظِيم
"Субҳоналлоҳи ва биҳамдиҳи, субҳоналлоҳил ъазим".
(Аллоҳ пок аст ва Ӯро ситоиш мекунам ва Аллоҳи бузург пок аст).
Расулуллоҳ (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) фармудааст, ки ҳардуи он аҷри зиёд доранд.