Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Аз Кумитаи доимӣ пурсиданд:
Закот махсус ба ҳашт тоифае, ки Аллоҳ таъоло дар ояти зерин баён кардааст, тақсим карда мешавад:
إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِى الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِى سَبِيلِ اللهِ وَابْنِ السَّبِيلِ
سورة التوبة: ٦٠
«Садақаҳо танҳо барои фақирон ва мискинон ва коргузорони ҷамъоварии он ва дилҷӯшудагон ва барои (озод кардани) бандагон ва (пардохти қарзи) қарздорон ва дар роҳи Аллоҳ ва мусофирон (дарроҳмондагон) аст». (Сураи Тавба: 60).
Аз ин ҷо маълум мешавад, ки масҷидҳо аз ҷумлаи ҳашт тоифаи дар оят зикршуда нестанд. Сарф намудани закот ба ин ҳашт тоифа маҳдуд шудааст.