Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Ислом бо биъсати паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) оғоз шуд, ҳангоме ки Ҷабраил (дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) ваҳйро аз ҷониби Аллоҳ таъоло дар Макка, дар нимҷазираи Араб бар ӯ фуруд овард. Ин ҳодиса дар рӯзи душанбеи моҳи Рамазон, дар чиҳилсолагии паёмбар Муҳаммад (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод), сездаҳ сол пеш аз ҳиҷрат намудани ӯ ба Мадина (ки ибтидои таърихи ҳиҷрӣ аст) рух додааст. Тибқи тақвими мелодӣ, оғози биъсат ва рисолати паёмбарӣ тақрибан дар соли 608 ё 609-и мелодӣ воқеъ шудааст. Салмони Форсӣ Аллоҳ аз ӯ хушнуд бод (яке аз ёрони паёмбар дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) мегӯяд, ки байни Муҳаммад (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) ва Исо (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) шашсад сол аст.
Аллоҳ донотар аст.