Allah’a hamd olsun.
Çocuğa uygun bir yöntemle seviye ve anlayışına göre Allah tanıtılır. Ona Allah’ın bir tek olduğu ve ortağı olmadığı öğretilir. O’nun her şeyi yarattığı, yeryüzünün ve gökyüzünün, insanların, hayvanların, ağaçların, nehirlerin vb. her şeyin yaratıcısının Allah olduğu öğretilir.
Eğitimci bazı olayları da değerlendirir; bostanda ve güzel bir yerde gezerken ona suyu ve nehirleri ve dikkatini çeken tabiat manzaraları hakkında yaratanı sorar. Burada yaratanın azametini belirtir. Çocukla birlikte olan eğitimci, anne veya baba olabilir. Ya da bir arabada başka çocuk gruplarıyla birlikte bir yolculukta veya bir gezide güneş batımı vaktinde olabilir. O gözden yavaş yavaş kaybolmaya başlar. İşte bu anda eğitimci kendisiyle birlikte olanların dikkatini Allah’ın kudretine doğru çeker.
Aynı şekilde çocuğa Allah’ın kendisi üzerinde verdiği sıhhat ve nimetleri idrak etmesi hatırlatılır ve ona mesela sana aklı, kulağı ve gözü veren kim? diye sorulur. Hareket etmen için sana güç ve kuvvet veren kim? Buna benzer sorular yöneltilir. Bu nimet ve faziletlere karşı Allah’ı sevmesi ve ona şükretmesi için teşvik edilmelidir. Çocuğa Allah’ı sevdirmek ve Allah’ın sevdirdiklerini sevdirmenin er yada geç Allah’ın izniyle olumlu bir dönüşü olacaktır.
Anne, evinin ikinci katında ki odanın penceresini havalandırmak için açtı ve çocuğu hızla gelip onu kapattı. Anne ona bunu neden yaptığını sorduğunda şöyle cevap verdi: Ben komşu evlerin üst katında duş yeriniş gördüm. Rabbimin sevmediği bir şeye bakmak istemiyorum…
Çocuk belki rabbi hakkında: Yer mi, uyur mu? diye sorabilir. Bu durumda Allah’ın bir benzeri olmadığını, O’nun gören ve işiten olduğunu, O’nun uyumadığını ve ne uyuklama geçirmediğini, Allah’ın bizim gibi uykuya, yemeye ve içmeye ihtiyacı olmadığını ona söylemeliyiz.
Bu anlamları çocuğa kolay bir dille yaşına uygun bir şekilde açıklamak, Allah’ı onun kalbinde tazim etmek rabbinin gizli ve açık kontrol ettiğini bilmesi yardımcı olacaktır.