الحمدلله.
ثواب افطاری دادن به روزه‌دار همانطور که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرموده‌اند، بسیار است: «کسی که روزه‌داری را افطار دهد برایش مانند اجر او (یعنی اجر روزه‌دار) خواهد بود، جز آنکه از اجر روزه‌دار چیزی کم نمی‌شود» به روایت ترمذی (۷۰۸) و آلبانی در صحیح الترغیب والترهیب (۱۰۷۸) آن را صحیح دانسته است. سؤال شمارهٔ (12598 ) را ببینید.
این ثواب برای هر کسی که روزه‌داری را افطار دهد حاصل می‌شود و شرط نیست که روزه‌دار مورد نظر فقیر باشد، زیرا افطاری دادن از باب صدقه نیست بلکه از باب هدیه است و در هدیه شرط نیست که گیرندهٔ هدیه فقیر باشد، بلکه هدیه دادن به ثروتمند و فقیر، درست است.
اما دعوتی‌هایی که هدف از آن مباهات و فخرفروشی باشد نکوهیده است و صاحبش ثواب آن کار را از دست می‌دهد و خودش را از خیر بسیاری محروم می‌کند.
کسی که به این نوع مهمانی‌ها [که به قصد فخرفروشی برگزار می‌شود] دعوت می‌شود شایسته است که در آن حضور نیابد و شرکت نکند، بلکه باید از حضور در آن عذر بخواهد و سپس اگر توانست صاحب این نوع مهمانی‌ها را به روشی نیکو و نزدیک به پذیرش نصیحت کند، کار خوبی انجام داده و باید از سخن گفتن مستقیم خودداری کند بلکه در گزینش کلماتش لطف به خرج دهد و به شکل کلی سخن گوید بدون آنکه شخص خاصی را مورد خطاب قرار دهد.
چرا که نرمش در گزینش کلمات و روش نیکو و دور از کلمات تند، از اسبابِ پذیرش نصیحت است و مسلمان تلاش می‌کند تا برادرش حق را بپذیرد و به آن عمل کند.
همانطور که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ چنین می‌کردند و گاه برخی از اصحاب ایشان کاری را انجام می‌دادند که ایشان انکارش می‌کردند اما این انکار را مستقیم به آنان گوشزد نمی‌کردند بلکه می‌فرمودند: چه شده که برخی چنین و چنان می‌کنند؟
و این روشی است که مصلحت مورد نظر توسط آن حاصل می‌شود.
والله تعالی اعلم.