Allah’a hamd olsun.
Duânın bir ibâdet olduğu, bilinmesi gereken şeylerden birisidir.Hiçbir ibâdeti delil olmadan yapamayız. Elleri kaldırma konusunda aslolan, bunun duâ ile birlikte olmasıdır. Ancak duâ, başka bir ibâdetin içinde ise, bu takdirde elleri kaldırmak, o ibâdette fazla bir fiil sayılır.
Bunun örneği: Namaz, hutbe, tavaf, sa'y ve benzeri gibi...
Namazın her yerinde duâ vardır.Örneğin namaza başlarken, rükûya varırken, rükûdan doğrulurken, iki secdede ve iki secde arasında otururken duâ vardır.Fakat bir kimse, bu zikredilen yerlerde duâ için ellerini kaldırırsa, bir bid'at getirmiş olur.Aynı şekilde Cuma günü minberde duâ ederken elleri kaldırmak da böyledir. Ancak istiskâ hâli bunun dışındadır (yağmur isterken elleri kaldırmak sünnetir.)
Bunun bir benzeri, tavaf ve sa'y halinde duâ etmektir.
Elleri kaldırmanın câiz olduğuna delâlet eden delile gelince, bunda şüphe yoktur. Hakkında hiçbir delil gelmeyen ve başka bir ibâdetin içinde olmayan her türlü duâ, mutlak (kayıtsız) bir duâdır. Bu duâda elleri kaldırmakta bir sakınca yoktur.
Nitekim Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in zikrettiği hadiste geldiği üzere bir adam ellerini göğe kaldırıp:
-Yâ Rab! Yâ Rab!
Demesine rağmen yediği haram, içtiği haram, giydiği haram ve haramla gıdalanan bu adamın duâsına nasıl icâbet olunsun ki?
Yine Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:
"Şüphesiz ki Allah Teâlâ, kulu ellerini kaldırıp kendisine yalvardığı zaman onları boş çevirmekten hayâ eder."
Bunun gibi daha başka hadisler de vardır.
Duâ için elleri nâfile namazdan sonra kaldırmaya gelince, eğer elleri kaldırmayı bir âdet hâline getirmemişse, -örneğin bir kimse, başına bir şey geldiğinde Allah'a duâ etmesi gibi-, bu durumda ellerini kaldırmasında bir sakınca yoktur. Eğer farz namazdan sonra duâ için ellerini kaldırmayı bir âdet hâline getiriyorsa, sünnette buna delâlet eden açık bir delil yoktur."