Allah’a hamd olsun.
Çocuğun altını temizlerken ve onun bezini değiştirirken abdest bozulmaz. Çünkü necâsete dokunmak, abdesti bozmaz.Fakat namaz kılmak istediğinizde necâseti yıkamanız gerekir.
İlmî Araştırmalar ve Fetvâ Dâimî Komitesi Fetvâları'nda şöyle gelmiştir:
"Abdest alan kimsenin veya başkasının, kendi bedenindeki necâseti yıkarken (izâle ederken) abdest bozulmaz." (İslâmî Araştırmalar Dergisi; sayı: 22, sayfa: 62)
Değerli âlim Abdulaziz b. Baz -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle demiştir:
"Sıhhî tesisat aletlerine dokunmak ve banyodaki fayanslara çıplak ayakla basmak,bunların hiçbirisi abdesti bozmaz.Fakat fayansların üzerinde necâset varsa ve bir kadın veya erkek o necâsete basarsa, bu, abdesti bozmaz ama erkek veya kadın, üzerine bastığı bu necâset yaş (kurumamış) veya ayağında bir ıslaklık var ise, ayağını yıkaması gerekir.
Küçük çocuğun ıslak (idrarlı) elbiselerine dokunmak abdesti bozmaz.Fakat ıslak iken onlara dokunan kimsenin elini yıkaması gerekir.Aynı şekilde üzerinde idrarı kurumuş elbiseye ıslak elle dokunan kimsenin elini yıkaması gerekir." (Fetâvâ İbn-i Baz; c: 10, s: 139)
Değerli âlim Abdulaziz b. Baz -Allah ona rahmet etsin- yine şöyle demiştir:
"...Kan, idrar ve benzeri necis şeylere dokunmaya gelince, bunlar, abdesti bozmaz. Fakat dokunan elin yıkanması gerekir." (Fetâvâ İbn-i Baz; c: 10, s: 141)
Değerli âlim Muhammed b. Salih el-Useymîn'e -Allah ona rahmet etsin-:
"Bir kadın,abdestli iken çocuğunun altını temizlerse (yıkarsa), yeniden abdest alması gerekir mi?" diye sorulmuş, bunun üzerine o şöyle demiştir:
"Bir kadın, çocuğunun altını temizlerken (yıkarken) eli, onun avret yerine dokunursa, yeniden abdest alması gerekmez. Fakat sadece ellerini yıkaması gerekir. Çünkü ferce (avret yerine) şehvetsiz dokunmak, abdest almayı gerektirmez. Bilindiği gibi çocuklarını yıkayan bir kadının aklına şehvet asla gelmez.Dolayısıyla bir kadın erkek veya kız çocuğunun altını yıkadığı zaman, ellerine bulaşan necâseti sadece yıkaması gerekir.Fakat yeniden abdest alması gerekmez." (Mecmû'u Fetâvâ İbn-i Useymîn; c: 11, s: 203)
Allah Teâlâ en iyi bilendir.