Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Касе, ки дар моҳи Рамазон ба сабаби узре, ки умеди дур шуданаш нест, рӯза нагирад, ба монанди пиронсол, бояд барои ҳар рӯз ба як мискине таом бидиҳад. Дар таом додан интихоб дорад, барои ҳар як рӯз бо алоҳидагӣ таом медиҳад ва ё то ба охир расидани моҳ интизор мешавад, сипас ба мискинон ба адади рӯзҳои моҳ таом медиҳад.
Шайх Ибни Усаймин (раҳмати Аллоҳ бар ӯ бод) дар китоби "Аш-шарҳу-л-мумтиъ" (6/335) гуфтааст:
Вақти он - яъне вақти пардохти таом - интихобӣ аст. Агар бихоҳад барои ҳар як рӯз дар он рӯз пардохт мекунад ва агар бихоҳад, онро ба рӯзи охирин ба таъхир меандозад, зеро Анас (Аллоҳ аз ӯ хушнуд бод) чунин мекард. Поёни сухан.