Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Мо мусулмонон ба ғайр аз ду ид, иди Фитр пас аз Рамазон ва иди Азҳо (Қурбон), дар рӯзи бузургтарин ҳаҷ, дигар идҳое надорем. Мо дар он ду рӯз шодӣ мекунем, табрик мегӯем ва хонаводаҳоямонро хушҳол месозем. Ва муҳимтар аз ҳама зикри Аллоҳ ба воситаи такбир (Аллоҳу акбар), таҳлил (Ло илоҳа иллаллоҳ) гуфтан ва намози ид мебошад. Мо дар давоми сол ба ғайр аз ин ду ид дигар ҷашну маросиме дар рӯзҳои муайяне надорем.
Албатта дигар маросимҳои хурсандӣ низ вуҷуд доранд, ки шариат аҳкоми онро баён намудааст, ба монанди ба мардум хӯрок додан дар маросими тӯйи домодию арӯсӣ, ақиқаи навзод ва амсоли инҳо. Аммо ин маросимҳо дар рӯзҳои мушаххаси сол муайян карда нашудаанд, балки мувофиқи ба вуқӯъ пайвастани он маросимҳо дар ҳаёти ҳар як мусулмон (дар вақтҳои гуногун) рух медиҳанд.