الحمدلله.
سفری که در آن بشود از رخصت استفاده کرد، رفتن مسافتی است که در عرف سفر به حساب آید و مقدار آن بر حسب تقریب، هشتاد کیلومتر است. بنابراین کسی که مسافت رفت او این اندازه یا بیشتر باشد می‌تواند از رخصت سفر استفاده کند یعنی مسح خُفین (پاپوش) به مدت سه شبانه روز و جمع و قصر نماز و روزه نگرفتن در ماه رمضان.
این مسافر هرگاه به سرزمین مقصد رسید و نیت کرد چهار روز یا بیشتر آنجا بماند دیگر از رخصت‌ها استفاده نمی‌کند و اگر قصد اقامت چهار روز یا کمتر داشت می‌تواند از رخصت سفر بهره گیرد.
اما مسافری که به سرزمینی آمده اما نمی‌داند کی کارش تمام می‌شود و زمان مشخصی برای ماندن در نظر نگرفته از رخصت سفر استفاده می‌کند اگرچه زمان اقامتش به طول انجامد.
حاصل آنکه: شرط است مسافت رفت کمتر از هشتاد کیلومتر نباشد تا قصر (کوتاه خواندن نمازهای چهار رکعتی) برای شما جایز شود، و اگر مدت اقامت شما بیش از چهار روز باشد باید نمازها را کامل بخوانید.
اما جمع بین نمازها (ظهر همراه با عصر و مغرب همراه با عشاء) برای مسافر و همچنین غیر مسافر جایز است؛ البته در صورتی که به سبب بیماری یا کار مهمی که تاخیرش امکان ندارد خواندن هر نماز در وقتش برایش سخت باشد؛ مانند امتحان برای دانشجویان یا پزشکانی که عمل جراحی طولانی دارند و مانند آن.
برای مطالعه‌ی بیشتر مراجعه نمایید به سوال شماره‌ی (97844) .