الحمدلله.
پوشیدن انگشتر نقره برای مرد و همینطور زن مباح و بلا اشکال است. بخاری (۶۵) و مسلم (۲۰۹۲) از انس بن مالک ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده‌اند که گفت: «پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ نامه‌ای نوشت ـ یا می‌خواست بنویسد ـ پس به او گفتند: آنها نامه‌ای را که مُهر نشده نمی‌خوانند، پس انگشتری از نقره تهیه کرد که بر آن نقش محمد رسول الله بود، انگار اکنون دارم سفیدی آن را در دست ایشان می‌بینم».
(از خاتم چنانکه از اسم آن مشخص است برای خَتم یا مهر زدن نامه‌ها استفاده می‌شد).
امام نووی ـ رحمه الله ـ در المجموع (۴/ ۳۴۰) می‌گوید: برای زن شوهردار و غیر او پوشیدن انگشتر نقره مباح است و همینطور انگشتر طلا که بر این مساله اجماع است و بدون هیچ اختلافی کراهت ندارد ولی خطاب گفته است: انگشتر نقره برای او مکروه است؛ زیرا از نشانه‌های مردان است. او می‌گوید: اما اگر انگشتر طلا نیافت آن را با زعفران یا چیزی شبیهش زرد کند، هرچند چیزی که او گفته باطل است و اصل و اساسی ندارد و درست این است که کراهت ندارد.
وی سپس می‌گوید: برای مردان پوشیدن انگشتر نقره جایز است، چه کسانی که مسئولیتی دارند و چه دیگران و این مجمع علیه است. اما اینکه از برخی علمای متقدم شام دربارهٔ کراهت پوشیدن خاتم برای غیر مسئولان نقل شد قولی شاذ و بنابر نصوص و اجماع سلف مردود است. عبدری و دیگران نیز اجماع بر آن را نقل کرده‌اند.
همچنین داشتن نقش و نوشته بر خاتم اشکالی ندارد اما خاص گرداندن آن به ماه رجب اصل و اساسی ندارد و کسی که در ماه رجب بنابر اعتقاد تقرب به خداوند انگشتر بپوشید یا فکر کند که پوشیدن آن در این ماه فضیلت خاصی دارد بدعت و کار بدی انجام داده است.
همینطور باید از نوشتن چیزی بر انگشتر بنابر این گمان که شانس می‌آورد یا از چشم زخم و حسود و جن و مانند آن محافظت می‌کند دوری کرد.
خلاصه آنکه: اصل در پوشیدن انگشتر و نقش بر آن بلا اشکال است و آنچه ممنوع است گمان به تقرب الله با پوشیدن انگشتر یا مخصوص کردن آن به وقت خاص یا تبرک جستن از انگشتر یا استفاده از آن به عنوان تعویذ و محافظت از چشم زخم و دیگر چیزهاست.
والله اعلم