الحمدلله.
اولا:
اهل سنت و جماعت به حسین و آل بیت پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از دیگران نزدیک‌تر و اولی‌ترند. آنان هستند که حق پیامبر را در مورد اهل بیت و همسران و اصحاب و ذریه‌اش چنانکه الله عزوجل امر نموده بدون غلو و جفا و بدون افراط و تفریط رعایت می‌کنند و رافضیان چیزی ندارند که باعث شود در مورد حسین رضی الله عنه و دیگر اهل بیت مزیت و ویژگی یا نزدیکی خاصی داشته باشند تا به این مناسبت به آنان تسلیت گفته شود، بلکه در این باب دچار غلو و بدعت و گمراهی شده‌اند که واجب است از کارشان بیزاری شود و مورد انکار قرار گیرند.
برای توضیح بیشتر دباره‌ی مذهب رافضه می‌توانید به سوال شماره‌ی (101272) مراجعه نمایید.
ثانیا:
کاری که رافضیان انجام می‌دهند و روز عاشورا را بزرگ می‌دارند و برای سالگرد شهادت حسین در آن ماتم به راه می‌اندازند و اظهار غم و اندوه و گریه می‌کنند و انواع نوحه‌خوانی جاهلیت که انجام می‌دهند بدعتی است منکر که سلف از جمله صحابه و تابعین و امامان دین رحمهم الله انجام نداده‌اند.
این روش پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ نبود که شهادت کسی از پیامبران و شهدا از جمله حمزه سید الشهداء را بزرگ بدارد و برایش سالگرد بگیرد.
راه و روش سلف نیز چنین نبود که برای وفات کسی چه پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ و چه پایین‌تر از ایشان سالگرد بگیرند.
بنابراین کسی که چنین کند در بدعت واقع شده و با سنت و روش سلف صالح مخالفت کرده است.
برای تفصیل بیشتر می‌توانید به سوال شماره‌ی (4033) مراجعه نمایید.
رافضه در گمراهی خود زیاده‌روی نموده و در این روز بدعت‌ها و منکرات زشتی ساخته‌اند که هیچ اصلی در دین اسلام ندارد از جمله زدن به سینه و پاره کردن لباس و نوحه‌خوانی و زدن بر سر و صورت و زنجیر زنی و قمه زنی و خون‌ریزی.
برای توضیح بیشتر مراجعه نمایید به سوال شماره‌ی (101268).
بنابر آنچه گذشت جایز نیست که مسلمانی شهادت حسین رضی عنه را به رافضه تسلیت گوید چرا که کارشان بدعت و مخالفت با سنت است و همچنین آنان را در ادامه‌ی باطلشان و اعتراف به آن یاری می‌رساند، همانطور که گفتن خدا اجرتان دهد به آنان جایز نیست زیرا بدعتی که انجام می‌دهند هیچ اجری ندارد بلکه گناه است.
والله اعلم