الحمدلله.
«روش غسل شرعی به این صورت است که اگر چیزی از جلو و عقب میت بیرون آمده باشد با اِستِنجا شروع می‌شود (استنجا یعنی تمیز کردن محل خروج ادرار و مدفوع از نجاست) به این صورت که غاسل پارچه‌ای [یا دستکش] به دست می‌کند و پشت و جلوی او را از ناپاکی‌ها می‌شوید و آب بر آن می‌ریزد و [در حال شستن میت] بین زانو و ناف او پوشانده می‌شود تا دیده نشود.
سپس به او وضوی شرعی داده می‌شود، به این صورت که دهان و بینی او با آب مسح می‌شود، و صورت و دو دستانش تا آرنج شسته می‌شود و سر و گوشش مسح می‌شود و پاهایش شسته می‌شود، سپس آب را به همراه برگ سدر بر سرش می‌ریزد سپس بر سمت راستش و سپس بر سمت چپش و سپس آب بر همهٔ بدنش ریخته می‌شود و شستن پایانی با کافور انجام می‌شود که عطری مشهور است و باعث تقویت بدن و خوشبویی آن می‌شود.
این روش بهتر است، اما هر طور که شسته شود کافی است و مهم آن است که آب به همهٔ بدنش برسد و هرگونه ناپاکی از او برداشته شود اما بهتر آن است که نخست او را استنجا نماید و سپس وضو دهد و سپس با آب سدر او را سه بار بشوید و سپس سه بار بر سمت راست و سپس سمت چپ او آب بریزد و او را سه بار بشوید.
اما اگر نیاز بود که بیش از سه بار شسته شود، پنج بار شسته شود و اگر نیاز به بیشتر بود هفت بار، یعنی به تعداد وتر (فرد) که این بهتر است.
و اگر او را یک بار یا دو بار بشوید باز هم درست است اما بهتر آن است که سه بار شسته شود و در صورت نیاز پنج بار یا هفت بار شسته شود…»
به اختصار از «فتاوی نور علی الدرب» شیخ ابن باز رحمه الله.
والله اعلم.