الحمدلله.
کسی که مسلمانی را دید که در روز رمضان چیزی می‌نوشد یا می‌خورد یا کاری از باطل کننده‌های روزه را انجام می‌دهد، واجب است که کارش را انکار کند زیرا اظهار این چیز در روز رمضان کاری منکر است حتی اگر انجام دهنده‌اش در ذات خود معذور باشد، تا مردم به ادعای اینکه فراموش کرده‌اند در ابراز و اظهار چیزی که الله حرام کرده یعنی باطل کننده‌های روزه در روز رمضان جرات نیاورند. در این حال اگر کسی که مدعی است از روی فراموشی چنین کرده صادق باشد نیازی به قضای آن روز ندارد زیرا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «کسی که فراموش کرد و در حال روزه خورد و نوشید، روزه‌اش را کامل کند زیرا الله او را خورانده و نوشانده است» (متفق علیه). همچنین مسافر حق ندارد در میان غیر مسافرانی که نمی‌دانند او مسافر است کارهای باطل کنندهٔ روزه را انجام دهد تا دیگران بر این کار جری نشوند. همچنین کافران از ابراز خوردن و نوشیدن و این کارها در بین مسلمانان منع می‌شوند تا دروازهٔ سهل انگاری در این باره بسته شود. همچنین آنان از اظهار شعائر دین باطل خود در بین مسلمانان باز داشته می‌شوند، و توفیق از سوی الله است.