الحمدلله.
چسب مذکور و آنچه شبیه آن است معمولا برای ثابت ساختن ساختار کلی دندان‌ها بر روی فک استفاده می‌شود تا از حرکت دندان‌ها در فک جلوگیری کند و در اثنای جویدن و سخن گفتن آن را محکم نگه بدارد.
حکم استفاده از این چسب‌ها در هنگام روزه به این مسئله وابسته است که آیا این چسب در داخل دهان تحلیل می‌رود یا چیزی از آن جدا می‌شود یا خیر؟ و چنین چیزی از طریق تجربه یا پرسش از متخصصان دانسته می‌شود.
با پرسش از برخی متخصصان دندان پزشکی به ما گفته شد که این چسب معمولا تحلیل نمی‌رود و چیزی از آن در داخل دهان ذوب نمی‌شود زیرا در اصل در داخل جاهای خالی ترکیب دندان‌ها قرار داده می‌شود و سپس دندان مصنوعی که برای این فک ساخته شده روی آن قرار می‌گیرد.
احتمال تکه تکه شدن این چسب هنگامی می‌رود که از روی دهان برداشته شود یا جابجا شود.
در این حالت نیز آنچه از این چسب پراکنده می‌شود در داخل دهان می‌ماند و می‌توان آن را کنترل کرد و در داخل دهان جمع کرد و سپس به راحتی بیرون آورد.
و این همان چیزی است که دربارهٔ باقی ماندهٔ غذا یا تکه‌های مسواک و مانند آن که در دهان جا می‌ماند واجب است.
اما ذوب شدن این ماده به طوری که بدون آنکه روزه‌دار احساس کند و توان کنترلش را داشته باشد وارد شکم شود، این ماده چنین نیست زیرا مثلا مانند خمیر دندان نیست که اگر چیزی از آن در دهان بماند تحلیل برود و به معده راه یابد.
در بیانیهٔ مجمع فقه اسلامی دربارهٔ موضوع باطل کننده‌های روزه در مجال درمان آمده است:
«اولا: امور پیش رو از جملهٔ باطل کننده‌ها نیستند:
۶- سوراخ کردن دندان یا کندن دندان یا جرم گیری یا مسواک زدن با مسواک و خمیر دندان اگر از فرو بردن چیزی که به حلق رسیده خودداری کند» (مجلة مجمع الفقه الإسلامي).
والله اعلم.