الحمدلله.
ترشحاتی که از زن خارج می‌شود ممکن است منی یا مذی یا ترشحات عادی باشد که به آن رطوبت گفته می‌شود و هر یک از این سه، نشانه‌ها و احکام خاص خود را دارند.
منی:
۱- رقیق است و به زردی گرایش دارد. این وصف از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ثابت است که فرمود: آب مرد غلیظ و سفید است و آب مرد رقیق و زرد است به روایت مسلم (۳۱۱).
۲ـ بوی آن مانند شکوفه‌ی خرما است که نزدیک به بوی خمیر است.
۳ـ با احساس خوشی و لذت خارج می‌شود و با خروج آن شهوت پایان و حالت رخوت دست می‌دهد.
شرط نیست که هر سه نشانه با هم رخ دهد، بلکه تنها یکی از این صفات کافی است که حکم به منی بودن آن کنیم. این را نووی در المجموع (۲/ ۱۴۱) گفته است.
مذی:
مذی آبی است شفاف و لزج که هنگام شهوت جنسی به سبب فکر کردن به نزدیکی یا هر گونه تحریکی خارج می‌شود. هنگام خروج مذی احساس لذت به دست نمی‌دهد و پس از آن شخص دچار رخوت نمی‌شود.
رطوبت واژن زنان:
این صرفا ترشحاتی است شفاف که از رحم خارج می‌شود و ممکن است زن خروج آن را حس نکند. میزان این رطوبت در زنان متفاوت است.
اما تفاوت این سه (منی و مذی و رطوبت) از نظر حکم:
منی ذاتا پاک است (نجس نیست) و تمیز کردن لباسی که منی به آن رسیده واجب نیست، اما پس از خروج آن باید غسل نمود. تفاوتی ندارد که این خروج در خواب رخ دهد یا بیداری، به سبب نزدیکی جنسی باشد یا به سبب دیدن خواب جنسی (احتلام) یا به هر سبب دیگر.
مذی نجس است، بنابراین در صورتی که بدن آلوده‌ی مذی شد باید آن قسمت بدن را شست. اما لباسی که مذی به آن رسیده صرفا با پاشیدن آب به آن پاک می‌شود. خارج شدن مذی باعث بطلان وضو می‌شود اما غسل را واجب نمی‌کند.
رطوبت زنانه پاک است و شستن آن و شستن لباسی که به آن رسیده واجب نیست، و وضو را باطل می‌کند مگر اینکه پی در پی و در جریان باشد که در این صورت زن باید برای هر نماز هنگام وارد شدن وقت آن وضو بگیرد اما اگر پس از وضو خارج شد اشکالی ندارد و نیازی به دوباره وضو گرفتن نیست.
برای توضیح بیشتر به پاسخ سوالات شماره‌ی (2458) و (50404) مراجعه نمایید.
والله اعلم