الحمدلله.
برای کسی که قصد نماز دارد مستحب است که بقایای غذا یا بوی آن را در دهانش از بین ببرد، برای همین مسواک زدن هنگام قصد نماز مشروع شده است.
و اگر این کار را نکند ایرادی بر او نیست و نمازش درست است.
احمد (۲۵۴۱) از ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ روایت کرده که گفت: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ را دیدم که که تکه‌ای از گوسفند را می‌خورد، سپس نماز گزارد بی‌آنکه آب در دهن بزند یا آبی را لمس کند. آلبانی در «الصحیحة» (۳۰۲۸) آن را صحیح دانسته است.
و ابوداوود (۱۹۷) از انس ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ شیر نوشیدند اما آب در دهان نزدند و وضو نگرفتند و نماز گزاردند. آلبانی در «صحیح أبی داود» آن را حسن دانسته است.
در «عون المعبود» آمده است:
«این دلیل بر آن است که مضمضه (آب در دهان زدن) برای [نوشیدن] شیر و دیگر نوشیدنی‌هایی که چربی دارد در آن امرِ ضروریِ [دال بر وجوب] وارد نشده بلکه بر سبیل اختیار است [و مستحب] است».
از شیخ ابن باز ـ رحمه الله ـ پرسیده شد:
وقت نماز می‌شود و من وضو دارم اما چیزی خورده‌ام و شاید کمی از باقی مانده‌های آن لای دندان‌های من باشد. آیا واجب است برای رفع آن مضمضه کنم یا خیر؟
ایشان چنین پاسخ دادند:
«مضمضه برای [از بین بردن] آثار غذا مستحب است اما اگر چیزی از آن در بین دندان‌های شما باقی بماند زیانی برای نماز شما ندارد، اما اگر آنچه خورده‌اید گوشت شتر بوده باید قبل از نماز وضو بگیرید زیرا گوشت شتر وضو را باطل می‌کند».
(مجموع فتاوی ابن باز: ۲۹/ ۵۲)
والله اعلم.