الحمدلله.
اولا:
آیا منی طاهر است؟
علما دربارهٔ پاکی یا نجاست منی بر دو قول اختلاف کرده‌اند و منی بنابر مذهب شافعی و احمد پاک است و این مذهب از نظر دلیل قوی‌تر است، اما بنابر مذهب ابوحنیفه و مالک نجس است.
ثانیا:
بنابر قول به نجاست منی، در صورتی که انسان دچار احتلام شود بعید است که منی به رختخواب برسد زیرا غالبا اینطور است که از لباس فراتر نمی‌رود.
و باید از وسواس دوری کرد زیرا این بیماری و شر است.
و به فرض آنکه منی به رختخواب رسیده باشد اگر خشک شود سپس انسان روی آن بنشیند، نجس نمی‌شود مگر آنکه لباسش یا رختخواب خیس باشد و نجاست از خشک به خشک منتقل نمی‌شود.
مذهب مالکیان این است که اگر عین نجاست با غیر از آب مطلق برطرف شود، نجاست منتقل نمی‌شود حتی با وجود خیسی.
خلیل مالکی در مختصر خود می‌گوید: «و اگر عین نجاست با [چیزی جز آب] مطلق از بین برده شود، آنچه به محلش برخورد کند نجس نمی‌شود».
حطاب در شرحش «مواهب الجلیل» (۱/۱۶۵) می‌گوید: «یعنی اگر نجاست با غیر آب مطلق از بین برده شود - یا با آب مضاف یا با چیزی بردارنده به جز آب مانند سرکه و مانند آن برداشته شود - و گفتیم که این محل نجاست را پاک نمی‌کند و محکوم به آن است و نماز با آن درست نیست، سپس چیزی خیس به آن محل در حالی که خیس است برخورد کرد یا چیزی خیس در حالی که خشک شده یا در حال خیسی به آن برخورد کرد، آیا آنچه به آن برخورد کرده نجس می‌شود یا خیر؟ در این باره دو قول هست. ابن عبدالسلام و مصنف و دیگران گفته‌اند: اکثریت بر عدم نجس شدن هستند».
علیش در «منح الجلیل» (۱/۷۳) می‌گوید: «و اگر عین نجاست از محل آن بدون آب مطلق زایل شود، مانند آبی که از گل اثر گرفته (گلاب) و در محل آن خیسی باقی مانده باشد و به چیزی خشک یا خیس برخورد کند، یا خشک شود و به چیزی خیس برخورد کند، آنچه به آن برخورد کرده بنابر مذهب، نجس نمی‌شود».
این سخن وی که «یا اگر خشک شد و با چیزی خیس برخورد کرد» به نجاستی برمی‌گردد که عین آن با چیز جز آب مطلق زایل شده باشد، بنابراین این دربارهٔ نجاستی که خشک شده اما عین آن زایل نشده منطبق نمی‌شود.
والله اعلم.