الحمدلله.
بهتر آن است که زنان به نماز عید بروند و پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ به این کار امر نموده است.
بخاری (۳۲۴) و مسلم (۸۹۰) از ام عطیه روایت کرده‌اند که گفت: «پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ ما را امر نمود تا در عید و فطر و قربان، دختران جوان و زنانی که در حال حیض بودند و دختران باکره را برای نماز بیرون آوریم. اما زنانی که حیض هستند از مصلی دوری گزینند و شاهد خیر و دعای مسلمانان باشند. گفتم: ای پیامبر خدا، شاید کسی از ما جلباب نداشته باشد؟ فرمود: خواهرش جلباب خودش را به او بپوشاند.
حافظ ابن حجر می‌گوید:
این حدیث دال بر مستحب بودن خارج شدن زنان برای حضور در نمازهای عید است، تفاوتی ندارد که جوان و زیبا باشند یا نه».
شوکانی می‌گوید:
این حدیث و احادیث دیگر در این معنی نشانگر مشروعیت خارج شدن زنان برای نماز عید در مصلی است بدون آنکه تفاوتی میان باکره و غیر باکره و جوان و پیر و حائض و دیگران باشد مگر آنکه زنی در عده نشسته باشد یا خروجش باعث فتنه شود یا عذری داشته باشد.
از شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ پرسیده شد: کدام برای زن بهتر است؛ خروج برای نماز عید یا ماندن در خانه؟
ایشان پاسخ داد:
بهتر آن است که به نماز عید برود؛ زیرا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ دستور دادند تا زنان برای نماز عید بیرون بروند، حتی دختران و پرده نشینان. یعنی زنانی که معمولا از خانه بیرون نمی‌روند. به همه‌ی آنان امر نمود تا بیرون بروند جز زنانی که در عادت ماهیانه هستند که دستور داد بیرون روند اما از مصلی دوری کنند؛ زیرا مصلای عید یک مسجد است و برای حائض جایز نیست در مسجد بماند، اما مثلا جایز است که از آن بگذرد یا چیزی را که لازم دارد بردارد، اما نماند. بر این اساس می‌گوییم: به زنان امر شده تا برای نماز عید بیرون روند و با مردان در این نماز و خیر و ذکر و دعای آن مشارکت کنند مجموع فتاوی ابن عثیمین (۱۶/ ۲۱۰).
ایشان همچنین می‌گوید:
«اما زنان باید بدون آرایش و عطر برای نماز بیرون روند و هم سنت را انجام دهند و هم از فتنه دوری گزینند.
اما کاری که برخی از زنان انجام می‌دهند و با خودنمایی و عطر از خانه بیرون می‌آیند از روی نادانی و تقصیر اولیای امور است، و این مانع از حکم کلی شرع که امر زنان به حضور در نماز عید است، نمی‌شود».