الحمدلله.
باطل کننده‌های نماز مشخص است و بر حسب اختلاف فقها دربارهٔ برخی از این موارد، تعداد آن مورد اختلاف است. این باطل کننده‌ها چنین است که می‌آید:
۱- هر آنچه وضو را باطل کند، مانند حَدث (باطل شدن وضو و جنابت) و خوردن گوشت شتر.
۲- آشکار کردن عمدی عورت، اما اگر غیر عمدی آشکار شود و آنچه پیدا شده کم باشد یا بسیار باشد اما فوری پوشانده شود، نماز باطل نمی‌شود.
۳- انحرافِ بسیار از قبله.
۴- وجود نجاست بر بدن یا بر لباس یا در محل نماز. حال اگر به وجود نجاست آگاه شود یا در اثنای نمازش به یادش بیاید و فوری آن را بردارد، نمازش درست است اما اگر از آن آگاه نشود مگر پس از نماز، نمازش درست است.
۵- حرکتِ بسیارِ پی در پی غیر ضروری در حال نماز.
۶- ترک یکی از ارکان نماز مانند رکوع و سجود.
۷- اضافه کردن عمدی یک رکن فعلی به نماز، مانند رکوع.
۸- تقدیم عمدی برخی از ارکان بر برخی دیگر (زودتر انجام دادن ارکان).
۹- سلام گفتن عمدی (به پایان رساندن نماز) پیش از پایان آن.
۱۰- تغییر عمدی معنا در قرائت (یعنی به عمد طوری قرآن بخواند که معنایش عوض شود).
۱۱- ترک یکی از واجبات نماز به عمد و از غیر فراموشی، مانند ترک تشهد اول، اما اگر از روی فراموشی باشد نمازش درست است و سجدهٔ سهو انجام می‌دهد.
۱۲- قطع نیت (یعنی آنکه نیت خروج از نماز کند).
۱۳- خندهٔ قهقهه در نماز، اما صرف تبسم نماز را باطل نمی‌کند.
۱۴- سخن گفتن عمدی بدون فراموشی و همراه با علم، اما کسی که از روی فراموشی سخن گفته یا سخن گفتنش از روی جهل بوده نمازش باطل نمی‌شود.
۱۵- خوردن و نوشیدن.
نگا: «دلیل الطالب لنیل المطالب» اثر شیخ مرعی بن یوسف حنبلی (صفحهٔ ۳۴).
و «دروس مهمه» شیخ ابن باز.
والله اعلم.