الحمدلله.
قربانی سنتی است مؤکده در حق مرد و زن توانا. پیش‌تر در پاسخ به پرسش (36432 ) به بیان این مورد پرداختیم. و در این باره تفاوتی میان زن متأهل یا مجرد نیست.
ابن حزم ـ رحمه الله ـ در «المحلی» (۶/ ۳۷) می‌گوید: «قربانی برای مسافر [دارای همان حکم] است که برای مقیم است و تفاوتی [بین این دو] نیست، و همین‌طور برای زن، زیرا الله تعالی می‌فرماید: وَافْعَلُوا الْخَيْرَ [حج: ۷۷] (و کار نیک انجام دهید). و همهٔ کسانی که یاد کردیم نیازمند انجام کار خیر مستحب هستند. همچنین سخن پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ دربارهٔ قربانی را یاد کردیم که ایشان صحرانشین را از شهرنشین و مسافر را از مقیم و مرد را از زن ویژه نساختند، بنابراین ویژه ساختن چیزی از این موارد باطل است و جایز نیست».
زن اگر بخواهد از سوی خودش یا اهل خانه‌اش قربانی کند، همان اموری که بر مرد لازم است بر او نیز لازم خواهد بود مانند نگرفتن از مو یا ناخن و پوست؛ زیرا امام مسلم (۱۹۷۷) از ام سَلَمه ـ رضی الله عنها ـ روایت کرده که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «هرگاه هلال ذی الحجه را دیدید و کسی از شما خواست قربانی کند، مو و ناخنش را نگه دارد (آن را کوتاه نکند)» و در لفظ دیگری: «هرگاه دهه [ذی الحجه] وارد شد و کسی از شما خواست قربانی کند چیزی از مو و پوستش برندارد».
والله اعلم.