الحمدلله.
روزه‌ی نهم ذی الحجه مستحب است، به دلیل سخن رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ که در حدیث ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ آمده است: هیچ روزهایی نیست که اعمال صالح در آن نزد الله محبوب‌تر از این روزهای دهگانه یعنی دهه‌ی ذی الحجه باشد گفتند: ای رسول الله، و نه حتی جهاد در راه الله؟ فرمود: نه حتی جهاد در راه الله، مگر مردی که با جان و مالش بیرون رود و هیچ یک را بازنگرداند به روایت بخاری (۹۶۹). و از هنیدة بن خالد از همسرش از یکی از همسران پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایت است که گفت: پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ روز نهم ذی الحجه و روز عاشوراء و سه روز از هر ماه، اولین دوشنبه‌ی ماه و دو پنجشنبه را روزه می‌گرفت. به روایت امام احمد (۲۱۸۲۹) و ابوداود (۲۴۳۷). زیلعی در نصب الرایه (۲/ ۱۸۰) آن را ضعیف دانسته و آلبانی آن را صحیح می‌ٔداند.
اما روزه‌ی خود روز عید حرام است، به دلیل حدیث ابوسعید خدری ـ رضی الله عنه ـ که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از روزه‌ی روز [عید] فطر و [عید] قربان نهی نمودند. به روایت بخاری (۱۹۹۲) و مسلم (۸۲۷) و علما بر حرام بودن روزه‌ی آن اجماع کرده‌اند.
بنابراین اعمال صالح در این دهه بهتر از دیگر روزها است، اما روزه تنها در نُه روز اول آن است و روزه گرفتن روز دهم که عید است حرام می‌باشد.
پس دانسته می‌شود که منظور از فضیلت روزه‌ی دهه‌ی ذی الحجه روزه گرفتن تنها نُه روز آن است و لفظ دهه بر وجه تغلیب است.
مراجعه نمایید به شرح صحیح مسلم امام نووی، حدیث شماره‌ی (۱۱۷۶).