الحمدلله.
ممکن است کسی که از سوی خداوند توفیق یافته شب قدر را با دیدن نشانه‌هایش مشاهده کند، و صحابه ـ رضی الله عنهم ـ با نشانه‌هایی به وقوع شب قدر استدلال می‌کردند. اما عدم رویت این نشانه‌ها برای کسی که از روی ایمان و احتساب آن را به عبادت پرداخته مانع از به دست آمدن فضیلت این شب نیست. بنابراین اگر عبادت کسی از روی ایمان و احتساب موافق با این شب بود اجر آن را به دست خواهد آورد حتی اگر نداند که آن شب، شب قدر بوده است. رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: هر که شب قدر را از روی ایمان و احتساب به نماز [و عبادت] ایستد گناهان گذشته‌اش آمرزیده می‌شود و در روایتی دیگر آمده است: هر که برای به دست آوردن آن به عبادت ایستد سپس [این شب] واقع شود گناهان گذشته و آینده‌اش آمرزیده می‌شود.
همچنین از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایاتی به صحت رسیده دال بر اینکه یکی از نشانه‌های این شب طلوع بدون شعاع خورشید در صبحِ آن است، و ابی بن کعب سوگند یاد می‌کرد که این شب، شب بیست و هفتم است و به همین نشانه استدلال می‌کرد. اما راجح و صحیح‌تر این است که این شب در همه‌ی شب‌های دهه‌ی پایانی جابجا می‌شود و احتمال شب‌های فرد بیشتر است و شب بیست و هفتم در میان شب‌های فرد احتمالش بیشتر است. اما کسی که در همه‌ی شب‌های دهه‌ی پایانی در قرائت قرآن و دعا و دیگر عبادات تلاش کند بدون شک شب قدر را به دست خواهد آورد و به پاداشی دست خواهد یافت که خداوند برای قیام کنندگان از روی ایمان و احتساب این شب تدارک دیده است.
توفیق از سوی الله است و درود و سلام بر پیامبر ما محمد و آل و اصحاب وی باد.