الحمدلله.
ترمذی (۳۴۵۱) از طلحه بن عُبید الله روایت کرده که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ هرگاه هلال [آغاز ماه] را می‌دیدند چنین می‌فرمودند: اللَّهُمَّ أَهْلِلْهُ عَلَيْنَا بِالْيُمْنِ وَالإِيمَانِ، وَالسَّلامَةِ وَالإِسْلامِ، رَبِّي وَرَبُّكَ اللَّهُ (خداوندا آن را با یُمن و ایمان و سلامت و اسلام بر ما نمایان ساز، [ای هلال] پروردگار من و تو الله است). آلبانی در صحیح ترمذی (۲۷۴۵) آن را صحیح می‌داند.
یُمن یعنی: برکت.
و این دعا مخصوص هلال ماه رمضان نیست بلکه مسلمان هنگام دیدن هلال در آغاز هر ماه آن را می‌گوید.
اما برای هر روز رمضان دعایی نیست که مسلمان در آغاز روزه‌اش بگوید، بلکه تنها با دل نیت می‌کند که فردا را روزه شود.
دربارهٔ نیت شرط آن است که به هنگام شب و پیش از طلوع فجر صورت بگیرد، زیرا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «هرکس پیش از فجر [برای روزه] نیت نکند، روزه ندارد». به روایت ترمذی (۷۳۰) و لفظ نسائی (۲۳۳۴) چنین است: «کسی که از شب نیت روزه نکند، روزه ندارد». آلبانی در صحیح سنن ترمذی (۵۷۳) آن را صحیح دانسته است.
معنایش آن است که هر کس نیت روزه نکند و از شب عزم روزه گرفتن نداشته باشد روزه‌اش درست نیست.
نیت یک عمل قلبی است، بنابراین مسلمان [در دل] اراده می‌کند که فردا روزه باشد و مشروع نیست که نیت را به زبان بیاورد و بگوید: روزهٔ فردا را نیت کردم، و دیگر الفاظی که برخی از مردم ساخته‌اند.
والله اعلم.