الحمدلله.
ایستادن در آبی که در اثنای غسل یا وضو از بدن می‌چکد باعث باطل شدن وضو نمی‌شود؛ زیرا آبی که در غسل واجب یا وضو از بدن می‌چکد طاهر (پاک) است.
و حتی اگر فرض کنیم که این آب نجس باشد، مثلا اگر در سقف حمام سوراخی باشد که از آن نجاست بچکد و چیزی از این نجاست به بدن برسد وضویش به مجرد آن باطل نمی‌شود بلکه تنها با نجاستی باطل می‌شود که از خودش خارج شود، نه نجاستی که از جای دیگر به او برسد.
بنابراین اگر کثیفی یا حتی نجاست پس از حصول طهارت کامل (پس از اتمام غسل یا وضو) به عضوی از اعضای بدن بچسبد آن کثیفی با شستن زایل می‌شود.
مسلم از میمونه ـ رضی الله عنها ـ روایت کرده که گفت: «برای پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ آب برای غسل جنابت آوردم، پس دو یا سه بار دستانشان را تا مچ شستند سپس دستشان را در ظرف آب کردند و از آن [آب برداشته] بر شرمگاهشان ریختند و آن را با دست چپ شستند سپس دست چپ را بر زمین زدند و محکم بر زمین کشیدند سپس همانند وضوی نماز وضو ساختند سپس سه بار با کف پر آب بر سر خود آب ریختند سپس بقیهٔ بدنشان را شستند و سپس از جایی که بودند کنار رفتند و پاهای خود را شستند، سپس برای ایشان دستمال آوردم اما آن را نپذیرفت».
شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ می‌گوید: «اینجا که می‌گوید: «و پاهایش را در جای دیگر می‌شوید» یعنی وقتی که غسلش را به پایان رساند پایش را در جایی غیر از جای اول می‌شوید.
و ظاهر سخن مولف این است که این کار مطلقا سنت است حتی اگر آنجا پاک باشد مانند حمام‌های ما در این دوران.
و آنچه برای من آشکار است این است که در صورت نیاز پاهایش را جای دیگر می‌شوید، مانند آنکه زمین گِلی باشد چون اگر آن را نشوید پاهایش با گل کثیف می‌شود و این‌که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در حدیث عایشه پایشان را پس از غسل شستند دال بر همین است» (الشرح الممتع: ۱/ ۳۶۱).
والله اعلم.