الحمدلله.
این سوال را از شیخ محمد ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ پرسیدیم و ایشان چنین پاسخ گفتند:
این دعا پیش از افطار، هنگام غروب است؛ زیرا در این هنگام شکستگی نفس و فروتنی آن و روزه‌داری با هم یکجا است، و همه‌ی اینها اسباب اجابت دعا هستند. اما پس از افطار نفس راحت شده و شاد است و چه بسا غفلتی حاصل گردد. اما دعایی از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ وارد شده که اگر صحیح باشد برای پس از افطار است و آن دعا چنین است: ذَهَبَ الظَّمَأُ وَابْتَلَّتْ الْعُرُوقُ وَثَبَتَ الأَجْرُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ (تشنگی رفت و رگ‌ها تر شد و ان شاءالله پاداش آن تثبیت شد) [به روایت ابوداود. آلبانی در صحیح سنن ابی‌داود (۲۰۶۶) آن را حسن دانسته است]. که این دعا ممکن نیست مگر پس از افطار. همینطور از برخی صحابه این دعا وارد شده که اللهُمَّ لَكَ صُمتُ وَعَلى رِزقِكَ أفطَرت (خداوندا برایت روزه گرفتم و بر روزی‌ات افطار کردم).
بنابراین شما هر دعایی را که مناسب می‌دانی می‌گویی.